"ขอบคุณหมอนะคะ ที่มาส่ง"
"หมอยินดีครับ วันเสาร์นี้หมอจะมารับ"
"ค่ะ ดิชั้นจะรอนะคะ"
ขณะที่เธอเดินเข้าบ้าน
"รตีมานี่สิคะ"นนนี่เรียกหญิงสาว
"คะ พี่"เธอขานรับพร้อมเดินไปหา
"นี่คุณโจนัส เพื่อนพี่เอง เพิ่งมาจากแคนาดา"
"สวัสดีค่ะ คุณโจนัส"หญิงสาวทักทายพร้อมยกมือไหว้
"แหมรตี ทำเสียวัฒนธรรมหมด จับมือสิจ๊ะ จับมือ"หล่อนว่าพร้อมดึงมือเธอให้หนุ่มต่างชาติ
"Nice to meet you" เขาทักทายด้วยสายตากระหาย
"Nice to meet you too"หญิงสาวทักทายพร้อมรีบดึงมือออก
"รตีขอตัวนะคะ"ว่าพลางรีบเข้าห้องล็อคประตู
"รตีๆๆ คืนนี้ออกไปทานข้าวกับคุณโจนัส เป็นเพื่อนพี่หน่อยนะ"นนนี่เคาะประห้องเรียกหญิงสาวหลังจากเพื่อนต่างชาติกลับแล้ว
"รตีไม่สบายจริงๆค่ะ พี่นนนี่ คงไปไม่ไหว"
"พี่ไปเองก็ได้"หล่อนแฝงแผนการไว้ในใจ
คืนนั้นที่หน้าห้องนอนรตียา
"ใครหน่ะ พี่นนนี่เหรอคะ"
เสียงบิดลูกบิดประตูจากภายนอก ทำให้หญิงสาวรู้สึกกลัว เธอรีบกดโทรศัพท์หาหมออรรณพ เพื่อให้มารับ แล้วลงกลอนอย่างแน่นหนา
ครึ่งชั่วโมงต่อมา
"ผมมารับคุณรตืครับ"
"ชั้นเรียกมัน แทบคอจะแตก มันก็ไม่ยอมออกมา"นนนี่หงุดหงิดที่ผิดแผน
"รตี จะย้ายออกคืนนี้เลยค่ะพี่นนนี่"เธอเปิดประตูพร้อมกระเป๋าเดินทางออกมา
เช้าวันต่อมา ณ.บ้านวิชญทักษิณา
"จะไปไหนแต่เช้าหะภู"
"หมอนัดครับ ว่าจะไปหาหมอที่โรงพยาบาล"
"แกเป็นอะไร ให้หมอตรวจบ้างก็ดี ช่วงนี้ดูซูบไปมากเลย งานที่เหมืองถ้าแกเหนื่อย ก็พักเดี๋ยวพ่อจัดการเอง"
นายหัวภูชิตทักทายลูกชาย ด้วยความห่วงใย
"ไม่เป็นไรครับพ่อ ผมทำได้ ไม่เหนื่อยอะไร"
"ผมเผ้า หนวดเครา หัดโกนซะบ้าง ยาวจนจะมองเป็นโจรอยู่แล้ว ดูแลตัวเองบ้าง"
"ครับพ่อ"ภูมินทร์รับคำบิดาพร้อมเดินออกจากห้องนั่งเล่นมุมโปรดที่บิดานั่งประจำ นายหัวภูชิตได้แต่มองตามด้วยสายตาห่วงใย ครุ่นคิด
ที่บ้านริมทะเลของรินรดา
"อะไรคะภู จะมาบังคับอะไรริน ก็รินบอกแล้วว่ารินไม่ว่าง"
"จะว่างไม่ว่าง ผมไม่สน แต่คุณต้องไปตามหมอนัด แล้วยาบำรุงที่หมอให้มาอยู่ไหน ทานบ้างรึเปล่า"ภูมินทร์เหลือบไปเห็นถุงยาในถังขยะ
"นี่อะไรริน ยาบำรุงครรภ์หมอให้มาทาน ทำไมมาอยู่ในถังขยะ รินไม่ได้ทานมันเลย มันอะไรกัน นี่รินท้องจริงรึเปล่าหะริน"
"ภูกำลังจับผิดรินเหรอ รินทานอาหารอื่นๆบำรุงไง ทั้งปลาแซลม่อน ไก่ตุ๋นยา อะไรอีกตั้งเยอะ" รินรดาเถียงข้างๆคูๆ
"จะอะไรก็ช่าง วันนี้คุณต้องไปโรงพยาบาลกับผม"ภูมินทร์จับมือรินรดาพร้อมฉุดให้เดินตาม
"รินไม่ไป ภูปล่อยรินนะ ปล่อยสิภู รินเจ็บ"
"เข้าไปแล้วอย่ามาโวยวายอีก วันนี้ยังไงรินก็ต้องไปหาหมอ"เขาเปิดประตูรถพร้อมดันรินรดาเข้าไปนั่งในรถ
"แล้วภูจะให้รินไปชุดนี้เหรอ รินอายคนอื่น ให้รินไปอาบน้ำแต่งตัวก่อนนะคะภู"เธอออกอุบายเพื่อประวิงเวลาหาทางออก
"งั้นภูให้เวลาริน ครึ่งชั่วโมง ภูจะรอ"
"ชั่วโมงนึงนะ"เธอยกนิ้วชี้เป็นการต่อรอง
"โอเครๆ"
ภายในห้องนอนรินรดา เธอเดินวนไปวนมาเพื่อหาทางออก กลับฉุกคิดถึงนักสืบจึงรีบกดโทรออก
"ว่าไงครับคุณรินรดา"
"ภูเค้าเริ่มสงสัยแล้ว ว่าชั้นไม่ได้ท้อง"
"ก็ระหว่างที่อยู่ด้วยกัน ผมก็แนะนำคุณรินแล้ว ว่าทำทุกอย่างเพื่อให้ท้องจริงๆ"
"แล้วภูเค้าเปิดโอกาสให้ชั้นทำไหมหละ วันๆเอาแต่งานๆๆๆ บางวันก็ไม่กลับบ้านด้วยซ้ำ"
"คุณต้องยอมไปกับเค้า แล้วค่อยโยกโย้ไป คุณคงมีวิธีมั้งครับ แล้วผมจะบอกวิธีที่จะทำให้คุณท้องจริงๆ"
"โอ๊ย แนะนำได้แค่นี้เหรอ ชั้นอยากจะบ้า แล้วจะทำยังไงให้ท้อง"
"เดี๋ยวผมติดต่อเข้าไปนะครับ แค่นี้นะครับ"รินรดาวางสายจากนักสืบหนุ่ม ใจกลับคิดหาทางออก
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น